Bir Cumartesi klasiği !
Yine bilgisayarımın başındayım. Kahvem, sigaram , müziğim ..
Artık iyiden iyiye yalnızlığa alıştım.. Ne hüzün var ne de hayıflanma bilakis çok huzurluyum. Ödüm kopuyor birileri bana karşı ( olmaz ya ) bir takım hisler duyacak diye...
Niye ?
Çünkü hayatımın derin , inceliklere bulaştığı yıllardan geçiyorum... Büyü gibi !
O kadar sakin ve bir o kadar da barış içindeyim... Bu kendimi sevdim... Hasımlarım var elbet , arada sokulan lafların, gevrek, sinsi gülüşlerin farkındayım ama umurumda olmuyor.. Gülmüyorum, tam aksi ciddiye alıyorum zira bütün aklı başındaları tedavi etmek adı altında örgütlü bir delirticilikleri var bunların.... Onları da birtakım esassız ilaçlarla, telkinlerle, olmadı zevksizlikleriyle uyuşturup bu çoğul manyaklığın içine karıştırıyor, ufalıyorlar...
eee yapacak bişi yok !
Konuşmak , anlaşılmak için bağrını açıyorsun ; derdini söylersin > ajitasyon !
Mutluluğundan dem vurursun > nispet, vazgeçmek > pasiflik , yazmak > bunalım.. Bu durumda,tadı kaçıveriyor!
Hımmm !!! istediklerini verelim ablalara, yalan , abartı, cinsel konular reklam reklam !! O ellerinden düşmeyen akıllı telefonlarına, sırıtarak gülümse hoooopppp İnstegram yetmezzzzzz hooopppp facebook ve Watsapp'ta ne kadar tip varsa gönder ... reklam reklam ...........
İmkanım olsa bu sevimsiz şehirde bir dakika durmam ... dağlara dağlara, unumu eler ekmeğimi pişirir, okurum ... Ne yazık sıkışıp kaldık bu şehre, yorucu !
Ve seni bunca yoran şehir de bir de tuzu kurularla irtibata geçmek var ya hani işte en çok da o !
Seni üzen, yoran bunca şey bir başkası için ,önemsiz detay oluveriyor bence bu yaşamın gücenilecek yanı ...
Dünya eni konu taşlaşanların hüküm sürdüğü bi yer haline gelmeden göçüp gitmek iyi olacak.............
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder